Φερεϊντούν Φαριάντ

Από τη συλλογή «Ουρανός χωρίς διαβατήριο» του Πέρση ποιητή Φερεντήν Φαριάντ.

Φυλακισμένα ποιήματα χρόνια και χρόνια.
Οι λέξεις αιωρούνται σαν ανεκπλήρωτες επιθυμίες περιμένουν.
Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα και πάλι, και πάλι,
και πάλι κι ένας τυφλός ζητιάνος μ’ ένα κλουβί πουλιού στο χέρι
περνάει χτυπώντας το ραβδί του στο σκοτεινό δρόμο.
Ξένος του γαλάζιου, ξένος των νερών, στη γη πεσμένα 5 μήλα.
Πού να πάω; Κυρά πανάρχαιη Ελλάδα
κρύψε με κάτω από τη ποδιά σου.
Πικρή ξενιτιά, ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.
Τίποτα. Ένα σπουργίτι κάθισε στο παράθυρο μου
μ’ ένα στίχο της Σαπφώς στο ράμφος του.
Πατρίδα μου είναι ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο, χωρίς πόλη.
Μπαίνω απ’ τον αέρα.