Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Εκδήλωση στην Τεχνόπολη απο την "Πρώτη Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς"

Η πρωτοβουλία «Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς», με κεντρικό μήνυμα «Την πρώτη Μαρτίου δεν ξοδεύουμε ούτε ένα ευρώ, για 24 ώρες δεν κάνουμε καμία αγορά», σας καλεί να μας ακολουθήσετε και μέσω της αποχής μας από κάθε οικονομική κατανάλωση να δείξουμε τη συμπαράσταση μας σε όσους γίνονται θύματα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Την πρώτη Μαρτίου αντιτάσσουμε το «μαζί» στο «εμείς» και «εκείνοι» και συναντιόμαστε όλοι μαζί σε μια γιορτή διαπολιτιστικής συνύπαρξης λαών, στην Τεχνόπολη του ΓΚΑΖΙ στην οδό Πειραιώς 100, παρέα με:

- Την Έκθεση φωτογραφίας “Les étrangers” του Παναγιώτη Μοσχανδρέου με φωτογραφίες ανθρώπων που κάποιοι αποκαλούν "ξένους" (η έκθεση πραγματοποιήθηκε με την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες).

- Την έκθεση ζωγραφιών και κειμένων μεταναστών και Ελλήνων μαθητών.

- Τη θεατρική παράσταση για τη μετανάστευση από το 10ο Λύκειο Πειραιά.
 
- Capoeira show (βραζιλιάνικη μουσικο-χορευτική πολεμική τέχνη) από τη σχολή Abada Athens, με τους Graduado Muralha, Gavera κ.α.
 
- Live Performance από τους Active Member, MC Yinka, Bασίλη Γάκη, Στέλιου Κάτσαρη και
 
- dj sets από τους Akylla, Patrick και SeouJorges.
 
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων θα κληρωθούν προσκλήσεις θεατρικών παραστάσεων.

Σας περιμένουμε όλους!

«Οι Μετανάστες στην Ελλάδα - Οικονομία, Παιδεία, Πολιτισμός, Κοινωνία»


Η πρωτοβουλία «Πρώτη Μαρτίου 2010-24 ώρες χωρίς εμάς» στο πλαίσιο των προγραμματισμένων εκδηλώσεων της 1ης Μαρτίου 2010, σας καλεί να παραυρεθείτε στην ανοιχτή συζήτηση με θέμα :
«Οι Μετανάστες στην Ελλάδα - Οικονομία, Παιδεία, Πολιτισμός, Κοινωνία»



Θα μιλήσουν οι :
- Στέλλα Πρωτονοταρίου – Διευθύντρια του 132 ου Δημοτικού Σχολείο Αθηνών

- Δημήτρης Χριστόπουλος - Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

- Πάσχος Μανδραβέλης – Δημοσιογράφος

- MC Yinka – Μουσικός

- Ιωάννα Κούρτοβικ – Δικηγόρος

- Ανδρέας Τάκης – Γεν. Γραμμ. Μεταναστευτικής Πολιτικής

Παρεμβάσεις θα κάνουν οι :

- Νίκος Φίλης – Διευθυντής εφημερίδας ΑΥΓΗ

- Βασίλης Χρονόπουλος – Νομικός, Διευθυντής περιοδικού «Διαβατήριο»

Συντονίζει ο δημοσιογράφος Niko Ago

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

24 ώρες “χωρίς μετανάστες” …στο ταμείο!

Αν κάποιος μου έλεγε, στα μέσα Ιανουαρίου, όταν δημιούργησα στο Facebook την ομάδα «1η Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς», ότι σήμερα, 45 μέρες μετά, θα έχουμε γίνει περίπου 6.000 μέλη, ότι για την πρωτοβουλία αυτή θα μιλάει τόσος κόσμος και θα γίνει τόσος θόρυβος, το λιγότερο που θα του έλεγα είναι πως δεν ξέρει από διαδικτυακό ακτιβισμό. Έχω δημιουργήσει και άλλες ομάδες στον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό κόμβο. Με περιεχόμενο που έχει αγκαλιαστεί από πολύ κόσμο, αλλά που έχει μείνει πάντα αυστηρά στο πλαίσιο του Διαδικτύου. Τούτη τη φόρα τα πράγματα εξελίχθησαν εντελώς διαφορετικά.
Αλλά, αλήθεια, γιατί «1η Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς»; Και χωρίς ποιους εμάς; Όταν, το 2006, οι μεταναστευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ κατάφεραν να κινητοποιήσουν πάρα πολλούς μετανάστες, αλλά και Αμερικανούς προοδευτικούς πολίτες, κηρύσσοντας την «ημέρα χωρίς τον Λατινοαμερικανό σας», παρέλυσαν την αγορά αρκετών μεγαλουπόλεων της υπερδύναμης. Από τότε, κάτι αντίστοιχο δεν έγινε πουθενά στον κόσμο. 
Ώσπου φτάσαμε στον Σεπτέμβριο του 2009, που ο Μπρις Ορτεφέ, υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας, είπε «αστειευόμενος» πως «ένας Άραβας είναι καλός αλλά πολλοί Άραβες μαζί δεν είναι», σε αλγερινής καταγωγής νεαρό, μέλος του κόμματός του, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με νεολαίους. Το βίντεο με την ομιλία του υπουργού αναρτήθηκε την ίδια ημέρα στο Διαδίκτυο και ο Τύπος το ανέδειξε ως μείζον σκάνδαλο με σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ο θόρυβος που προκλήθηκε αναμενόμενος και αμέσως οι μεταναστευτικές οργανώσεις, μαζί με πολλούς Γάλλους δημοκρατικούς πολίτες, αντέδρασαν στην προσβολή του υπουργού.Αλλά δεν σταμάτησαν στις αντιδράσεις.
Αποφάσισαν να οργανώσουν κάτι αντίστοιχο με εκείνο των Αμερικανών το 2006. Ομάδα ακτιβιστών ανέλαβε την υλοποίηση και την προώθηση της ιδέας μέσω του Διαδικτύου. Επέλεξαν την 1η Μαρτίου, την ημερομηνία που το 2005 τέθηκε σε εφαρμογή στη Γαλλία ο «κώδικας εισόδου», που καθορίζει ποιος μετανάστης θα παραμείνει και ποιος θα απελαθεί με βάση τις γνώσεις του, τις δεξιότητές του ή τη… σωματική του διάπλαση!
 
Γρήγορα το κίνημα πέρασε στην Ιταλία. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι στη Γαλλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που έχει ενσωματώσει στους κόλπους της τους νεοφασίστες της Λίγκας του Βορρά, κάνει τα πάντα για να μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή των μεταναστών. Και τι δεν έχει σκαρφιστεί! Σε μια χώρα με 4,5 εκατομμύρια νόμιμους μετανάστες και που καθημερινά φτάνουν και άλλοι από διάφορες όμορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η φασιστική δράση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και είναι λογικό να υπάρχει και έντονη αντίδραση απέναντι στις φασιστικές συμπεριφορές.
Μετά τα γεγονότα του Ροσάρνο, όπου τα αφεντικά της Ντρανγκέτα πυροδότησαν την εξέγερση, τόσο μεταξύ των μαύρων εργατών, όσο και μεταξύ των Ιταλών πολιτών, και τα περασμένα Χριστούγεννα, όπου σε δυο δήμους που ελέγχονται από τη “Λίγκα του Βορρά”, με το σύνθημα “Λευκά Χριστούγεννα”, η αστυνομία πραγματοποιούσε εφόδους σε σπίτια μεταναστών και οδήγησε περίπου 4.000 -που βρίσκονταν χωρίς χαρτιά- στη φυλακή και οι μετανάστες της Ιταλίας πάντα σε σύμπραξη με Ιταλούς προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, αγκάλιασαν και οργανώνουν τη δίκη τους «1η Μαρτίου – 24 ώρες χωρίς εμάς».
«Με τον νέο νόμο κατά της λαθρομετανάστευσης, οι μετανάστες κινδυνεύουν, εάν χάσουν τη δουλειά τους, να πάνε φυλακή ή να απελαθούν. Όλα γίνονται για να δημιουργηθεί ένα προμελετημένο αίσθημα ξενοφοβίας. Το γεγονός ότι αντίστοιχα προβλήματα παρουσιάζονται και σε άλλες χώρες καθιστά το θέμα πανευρωπαϊκό. Η κίνηση βάζει σε πρωταγωνιστικό ρόλο τους μετανάστες και τα δικαιώματά τους”, μας είπε η εκπρόσωπος της κίνησης από την Ιταλία Νταϊμαρέλι Κιντέρο Ταμπερέλ που την καλέσαμε την εβδομάδα που πέρασε, μαζί με τους εκπροσώπους της αντίστοιχης κίνησης από τη Γαλλία, την Peggy Derder και τον αλγερινής καταγωγής Dendoune Nadir, παιδί μεταναστών, δημοσιογράφο και συγγραφέα, οι οποίοι και μας μετέφεραν τις εμπειρίες τους, τον παλμό των δικών τους πρωτοβουλιών αλλά και τη συμπαράστασή τους. 

Και έπειτα εμείς εδώ, στην Ελλάδα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, από την ημέρα δημιουργίας της ομάδας, εκατοντάδες άτομα έγιναν μέλη και σε ελάχιστο χρόνο είχαμε ξεπεράσει τους χίλιους. Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μιας οργανωτικής ομάδας, που θα κάνει πράξη αυτό που αρχικά φαινόταν απλώς ως μια άλλη προσπάθεια «διαδικτυακού ακτιβισμού». Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα. Ο Αντώνης, ο Αχιλλέας, η Μαργαρίτα, η Δάφνη, ο Κοσμάς, η Σπυριδούλα, ο Στράτος, ο Γιώργος και ο Ιάσονας ήταν οι πρώτοι ανάμεσα σε πολλά άλλα παιδιά που έσπευσαν να δηλώσουν τη συμμετοχή σε αυτήν.
Η αυριανή ημέρα δεν είναι η μέρα που θα… ανατραπεί το σύστημα! Ούτε και θα αλλάξουν τα πράγματα με μιας και θα παραλύσει το εμπόριο. Ούτε φυσικά και θα υπάρξει η παραμικρή αντιπαράθεση των μεταναστών με την κοινωνία. Αυτό είναι κατανοητό απ’ όλους. Οι μετανάστες και οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν, όμως, ένα καθήκον: Να δείξουν με τη μαζική και εκκωφαντική τους «απουσία» την έντονη παρουσία τους στο ελληνικό -και όχι μόνο- γίγνεσθαι. Να δείξουν ότι δεν είναι καταναλωτικά όντα, αλλά ισότιμα και ενεργά μέλη μιας ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, που οραματίζονται ένα κοινό και ειρηνικό μέλλον, γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Η μη συμμετοχή σε κανενός είδους οικονομική συναλλαγή, η άρνηση να ξοδέψουμε έστω και για 24 ώρες οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, όπως θα συμβεί στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, ως μια απολύτως νόμιμη και πολιτισμένη πράξη, μπορεί να δώσει το στίγμα.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Δεν αγοράζω τίποτα, δεν πληρώνω κανέναν λογαριασμό την πρώτη Μαρτίου

Την Πρώτη Μαρτίου 2010, εκατομμύρια μετανάστες αλλά και γηγενείς δημοκρατικοί πολίτες της Ελλάδας, Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, αλλά και στη Γερμανία και το Βέλγιο, αντιστέκονται στα μηνύματα ξενοφοβίας και ρατσισμού και αντιδρούν στον αποκλεισμό μεταναστών που ειρηνικά ζουν και εργάζονται, καλώντας μας σε αποχή από κάθε οικονομική συναλλαγή.

Κεντρικό σύνθημα της ημέρας είναι: 
Δεν ξοδεύουμε ούτε ένα ευρώ  για 24 ώρες, καμία αγορά την Πρώτη Μαρτίου !!!

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Και οι Έλληνες ήταν κάποτε ξένοι κάπου αλλού

«Διακύβευμα της εποχής μας» χαρακτήρισε ο Πρόεδρος την ένταξη των νόμιμων μεταναστών «στη διαδικασία της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, σε μια σύγχρονη εκπαίδευση, που θα συνοδεύεται από πολιτικές αναγνώρισης και συμμετοχής». Μιλώντας στο δείπνο που του παρέθεσε στα Ιωάννινα ο δήμαρχος Ιωαννιτών Νικόλαος Γκόντας, ο Κάρολος Παπούλιας υπογράμμισε ότι η πλήρης εφαρμογή της αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας, ο σεβασμός στο κράτος δικαίου, που προβλέπει δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκεύματος αποτελεί «στοιχείο ωριμότητας και βαθιά δημοκρατικής παιδείας . Ας μην ξεχνάμε ότι δικοί μας άνθρωποι και συμπατριώτες ήταν κάποτε ξένοι κάπου αλλού».

Ο Κ. Παπούλιας αναφέρθηκε και στους Έλληνες μετανάστες τα δύσκολα χρόνια και κυρίως τους Ηπειρώτες που κατά χιλιάδες σαν μετανάστες αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή εκτός Ελλάδας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Σήμερα η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ήπειρος ήταν για πολλά χρόνια η «ξεχασμένη Ελλάδα». Οι άνθρωποί της έζησαν δύσκολες στιγμές και επώδυνες εμπειρίες».
«Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ανάγκασαν πολλούς συμπατριώτες μας να αναζητήσουν διέξοδο στη μετανάστευση» συνέχισε, για να καταλήξει λέγοντας ότι «οι περισσότεροι Έλληνες έχουν παραστάσεις και βιώματα, είτε έμμεσα είτε άμεσα, από μετανάστες. Από δικούς τους ανθρώπους που αναζήτησαν μια θέση στον ήλιο μακριά από την πατρίδα. Και συνάντησαν αντιξοότητες: Στη δουλειά, στη ζωή, στη στέγαση, στην κοινωνική ένταξη. Κι όμως, οι Έλληνες της διασποράς τα κατάφεραν, κάνοντας μας, εδώ στο μητροπολιτικό κέντρο, όλους περήφανους».

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας σήμερα;

Του Πάνου Τριγάζη*
«Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας σήμερα; Σημαίνει να έχεις Έλληνες γονείς; Μπορείς να έχεις δύο χώρες, που τις αισθάνεσαι δικές σου; Μπορείς να αισθάνεσαι ταυτόχρονα Έλληνας και Αλβανός, Έλληνας και Ουκρανός, Έλληνας και Βούλγαρος;». Τα ερωτήματα αυτά είχαν τεθεί από μαθήτρια του 1ου Γυμνασίου Βύρωνα, παιδί Αλβανών μεταναστών, στη διάρκεια ομιλίας της σε εκδήλωση του σχολείου της το 2008 για την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, όπου τον πρώτο ρόλο είχαν 18 μαθητές, μεταξύ των οποίων 9 παιδιά μεταναστών.
Η πρόκληση για τη χώρα μας, είχε πει κλείνοντας την ομιλία της η 15χρονη μαθήτρια, είναι «να αναγνωρίσουμε τη δική μας εσωτερική πολυμορφία και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί – γηγενείς, μετανάστες και παιδιά μεταναστών – μια νέα εθνική συνείδηση στην οποία να καθρεφτίζεται η πολιτισμική διαφορετικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και η πίστη στην Πατρίδα και στο Σύνταγμα».
Θυμήθηκα την εκδήλωση αυτή – όπου θερμό μήνυμα είχε στείλει και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος – πολλές φορές τις τελευταίες εβδομάδες, που κάποιοι πολιτικοί μας διακινούν απίθανες απόψεις περί δικαιωμάτων των μεταναστών και ιθαγένειας. Απόψεις ξενοφοβικές και ψευτοπατριωτικές, τις οποίες υπερακόντισαν και ορισμένοι κληρικοί, όπως ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο Πειραιώς Σεραφείμ και ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, με απειλές του τύπου «θα μαυρίσει ο τόπος» και επικλήσεις κινδύνων για «την καθαρότητα της φυλής μας», ξεχνώντας τη ρήση του Απόστολου Παύλου «ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ενι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ».

Περί ιθαγένειας


Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Κινητοποιήσεις σήμερα για την ιθαγένεια των μεταναστών. Θα είμαστε κι εμείς εκεί!

Συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία προς τη Βουλή πραγματοποιούν στις 15:00 το μεσημέρι του Σαββάτου μεταναστευτικές, αντιρατσιστικές και κοινωνικές οργανώσεις, διεκδικώντας «ιθαγένεια για όλα τα παιδιά, ίσα δικαιώματα όλων των μεταναστών/τριών και άσυλο στους πρόσφυγες. Παράλληλα, στις 17:00 στο Σύνταγμα έχει διοργανωθεί μεγάλη συναυλία με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως οι Ska Bangles, Παράξενες Μέρες, Magic de Spell, Υπόγεια Ρεύματα, Γιώργος Δημητριάδης, Στάθης Δρογώσης, Lolek.

Οι διοργανωτές τονίζουν ότι οι ελπίδες των μεταναστών και των παιδιών τους αποδείχτηκαν «ψεύτικες όσον αφορά στην αναγνώριση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων που στερούνταν! Μέσα σε 1 ½ μήνα τα ψαλίδια της κυβέρνησης έκοψαν και έραψαν τόσο που η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ και όλοι οι πολέμιοι του ν/σ για την ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή, αισθάνονται ικανοποιημένοι, και ζητάνε κι άλλο, κι άλλο…!!! Την ίδια ώρα οι φασιστικές οργανώσεις κλιμακώνουν με επιθέσεις όπως στην Πανόρμου και στην παλιά βουλή, κηρύσσοντας «νυν υπέρ πάντων» αγώνα κάτω από το σύνθημα «Έλληνας μόνο γεννιέσαι».

Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι:

• Υπηκοότητα για όλα τα παιδιά.
• Επαναφορά στη νομιμότητα των 140.000 μεταναστών που έχασαν τα χαρτιά τους τα τελευταία χρόνια. Με αυτό τον τρόπο αποκτούν τα δικαιώματα τους και τα παιδιά τους.
• Ειδική ρύθμιση για τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ και δεν έχουν χαρτιά μέσω της οικογένειας τους, να μπορούν να αιτηθούν και να τους δοθεί με την ενηλικίωση τους η υπηκοότητα.
• Αυτοδίκαιη κτήση και μετά τα 18. Όχι στην αναμονή των 2 χρόνων. Όχι στην αόρατη απειλή της «δημόσιας και εθνικής ασφάλειας».
• Απόσυρση των ειδικών τεστ Γλώσσας, Πολιτικής Αγωγής και Ιστορίας, τα οποία καταγγέλλονται ακόμα και στις χώρες που εφαρμόζονται όπως στην Γερμανία.
• Απόσυρση των 3 συστατικών επιστολών
• Δραστική μείωση του παραβόλου στα 100 ευρώ.
• Απόσυρση όλων των κωλυμάτων που αφορούν πλημμελήματα ή παραβάσεις των νόμων περί αλλοδαπών καθώς της ασαφούς επικινδυνότητας περί «δημοσίας και εθνικής ασφάλειας».
• πλήρη πολιτικά δικαιώματα σε όλες τις εκλογές μετά την συμπλήρωση των 5 χρόνων νόμιμης διαμονής.

Το κείμενο είναι από το TVXS

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Κατεβάζουν ρολά στην ξενοφοβία

«Μας αντιμετωπίζουν σαν οικονομικό μέγεθος»

Η τωρινή κινητοποίηση της 1ης Μαρτίου αφορά έναν νόμο που πέρασε αυτή την ημερομηνία, το 2005, στη Γαλλία, σύμφωνα με τον οποίο η κυβέρνηση επιλέγει ανάλογα με τα σωματικά και άλλα προσόντα τους μετανάστες που θα παραμείνουν στη χώρα.
Ο Γάλλος εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας Ναντίρ Ντεντούν  
Ο Γάλλος εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας Ναντίρ Ντεντούν

«Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η δήλωση του υφυπουργού Εσωτερικών τον περασμένο Σεπτέμβριο, πως "ένας Αραβας είναι αποδεκτός, αλλά πολλοί Αραβες δεν είναι"» λέει στην «Ε» ο Γάλλος εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας Ναντίρ Ντεντούν, αλγερινής καταγωγής, και συνεχίζει: «Τα τελευταία χρόνια, ο πολιτικός λόγος όλων των πολιτικών αποχρώσεων διολισθαίνει προς τον ρατσισμό, η λέξη "μετανάστης" τείνει να γίνει βρισιά, ψηφίζονται ξενόφοβοι νόμοι, ενώ τελευταία γίνεται λόγος ακόμη και για την ίδρυση υπουργείου για τη "γαλλική ταυτότητα", χωρίς κανείς να ακούει τη φωνή των μεταναστών ή να παραδέχεται την αλήθεια: ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης είναι πολύ παλιό στη Γαλλία, η γαλλική κοινωνία είναι πολυπολιτισμική, οι πόλεις, ακόμη και το μετρό στο Παρίσι έχουν γίνει από την εργασία μεταναστών, ενώ οι μικτές οικογένειες είναι μια αποσιωπημένη πραγματικότητα.

Η πρώτη συνέντευξη τύπου της πρωτοβουλίας "Πρώτη Μαρτίου 2010-24 ώρες χωρίς εμάς"

Η πρωτοβουλία «Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς» πραγματοποίησε σήμερα 17 Φεβρουαρίου την πρώτη της Συνέντευξη Τύπου στο Σύλλογο Υπαλλήλων Τράπεζας της Ελλάδος (ΣΥΤΕ). Δημοσιογράφοι και πολίτες ενημερώθηκαν για αυτή την κίνηση πολιτών και γνωρίστηκαν με τους εκπροσώπους των αντίστοιχων κινήσεων σε Ιταλία και Γαλλία.

Αρχικά το λόγο πήρε ο Niko Ago, μέλος της ελληνικής ομάδας πρωτοβουλίας, δημοσιογράφος, μετανάστης. Αφού καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, έκανε γνωστή τη γέννηση αυτής της πρωτοβουλίας, μιας πρωτοβουλίας που ξεκίνησε από το facebook και σε λιγότερο από μήνα συγκέντρωσε περισσότερα από 5.000 μέλη.
Η πρωτοβουλία «Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς» - τόνισε - είναι μια κίνηση πολιτών που αντιστέκεται στα μηνύματα ξενοφοβίας και ρατσισμού και αντιδρά στον αποκλεισμό μεταναστών που ανεξαρτήτως που έχουν γεννηθεί ζουν και εργάζονται σε άλλες χώρες. Βασικός άξονας της κίνησης μας είναι η αποχή από κάθε οικονομική συναλλαγή την πρώτη Μαρτίου. «Πως θα ήταν η Ελλάδα χωρίς εμάς;», Χωρίς καμία αγορά ή τραπεζική συναλλαγή;


Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Σε λευκή απεργία κατεβαίνουν οι μετανάστες στην Ευρώπη

Η πρώτη λευκή απεργία των μεταναστών διοργανώνεται μέσω διαδικτύου από την κίνηση «1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς» με βασικό άξονα την αποχή των μεταναστών από κάθε οικονομική συναλλαγή την 1η Μαρτίου.
 
Το κίνημα ξεκίνησε μέσω του Facebook από το Παρίσι και τώρα υπάρχουν πάνω από 30 τοπικές επιτροπές στις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας ενώ πέρασε γρήγορα στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Η Πέγκι Ντερντέρ, μία εκ των πρωτοπόρων της κίνησης, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην Αθήνα τονίζει ότι η "1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς" είναι ένα “κίνημα από τους πολίτες, για τους πολίτες” και εκτιμά ότι την 1η Μαρτίου θα συμμετάσχουν στην κίνηση η Γερμανία και το Βέλγιο, πράγμα που το καθιστά μια “πανευρωπαϊκή κίνηση πολιτών".
"Είναι λάθος να παρουσιάζεται το μεταναστευτικό ως πρόβλημα. Ο στόχος είναι να αποπροσανατολιστεί η κοινωνία, ειδικότερα τώρα που βρισκόμαστε στη μέση της οικονομικής κρίσης", συμπλήρωσε η ίδια.
Η αφορμή του κινήματος
"Πάντα χρειάζεται ένας Άραβας. Όταν υπάρχει ένας, όλα είναι καλά. Όταν, όμως μαζευτούν πολλοί, αρχίζουν τα προβλήματα" είχε πει το Σεπτέμβριο του 2009 ο Μπρις Ορτεφέ, υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας, σε αλγερινής καταγωγής νεαρό μέλος του κόμματός του, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με νεολαίους. Το βίντεο με την ομιλία του υπουργού αναρτήθηκε την ίδια ημέρα στο διαδίκτυο και η γαλλική εφημερίδα "Le Monde", που το ανέδειξε ως μείζον σκάνδαλο με σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο υπουργός δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι "απλά αστειευόταν με τον νεαρό", ωστόσο το περιστατικό έγινε αφορμή να ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος, σε επίπεδο ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων μαζικής ενημέρωσης, σχετικά με τα ζητήματα της μετανάστευσης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού στη γαλλική πολιτική και τη γαλλική κοινωνία.
Η περίπτωση της Γαλλίας

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Είκοσι τέσσερις ώρες χωρίς εμάς...»

Απεργία μεταναστών που την ίδια μέρα δεν θα προβούν σε καμία οικονομική συναλλαγή, ώστε να κάνουν αισθητή την απουσία τους.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Λίλα

Το όνειρο για τη Σουηδία  ναυάγησε στη Βενετία για τον  30χρονο Ιρακινό Σάρκο που  εργάζεται 8 χρόνια τώρα  στη χώρα μας. Όπως λέει,  ελπίζει να μείνει για πολύ  καιρό ακόμη στην Ελλάδα
«Για να φτάσω στην Ελλάδα πλήρωσα 4.000 ευρώ και έκανα τρεις μήνες φυλακή στη Βουλγαρία», λέει στα «ΝΕΑ» ο 30χρονος σήμερα Σάρκο που ήρθε το 2002 στη χώρα μας από το Ιράκ.
«Δούλεψα τρία χρόνια στην Αιόλου σε κατάστημα με κουρτίνες. Μετά προσπάθησα να φύγω λαθραία στην Ιταλία και από εκεί στη Σουηδία, αλλά με συνέλαβαν και γύρισα πίσω με το ίδιο καράβι. Τώρα, έχει έρθει η μητέρα μου και ο αδελφός μου. Δουλεύω σε αυτό το εστιατόριο, νοικιάζουμε σπίτι στα Άνω Πατήσια, ζούμε καλύτερα και ελπίζουμε να μείνουμε για καιρό ακόμη στην Ελλάδα».

Με ή χωρίς άδεια εργασίας, οι μετανάστες ήδη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και μέρος τόσο της λύσης όσο και του προβλήματος της τρέχουσας οικονομικής κρίσης σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

«Στη Γαλλία έχουμε πλέον μόνο δύο επιλογές», λέει η κ. Νάντια Λαμαρκμπί, από τους εμπνευστές της κίνησης «1η Μαρτίου: 24 ώρες χωρίς μετανάστες» στην οποία μετέχουν και οι οργανώσεις των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας: «Τη δυνατότητα να ζήσουμε δημοκρατικά όλοι μαζί ή να συνεχίσουμε να ζούμε σε καθεστώς ανισοτήτων και διακρίσεων χωρίς κανέναν πολιτικό σχεδιασμό για το μέλλον. Λειτουργούμε και συμμετέχουμε ενεργά στη ζωή της Γαλλίας και στερούμαστε βασικά ατομικά δικαιώματα. Αρνούμαστε τους ρόλους του καταναλωτή και του εργάτη και διεκδικούμε τον τίτλο του ενεργού πολίτη. Για 24 ώρες την 1η Μαρτίου 2010, για πρώτη φορά στη Γαλλία, δεν θα μετέχουμε σε καμία συναλλαγή, δεν θα δουλέψουμε, δεν θα μετακινηθούμε με κανένα μέσο ώστε να κάνουμε πλέον αισθητή την απουσία μας! Παρόμοια κίνηση είχε γίνει το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες ως αντίσταση σε σχέδιο νόμου κατά των μεταναστών κι είχε μαζική συμμετοχή και θετικό αποτέλεσμα», τονίζει.  

Στην Ιταλία
Στην Ιταλία το ίδιο κίνημα μετατρέπεται σε 24ωρη απεργία, η οποία λαμβάνει μεγαλύτερη σημασία ύστερα από τα επεισόδια με μετανάστες στην Καλαβρία και τον θάνατο ενός εξ αυτών. Και στη χώρα μας οι μετανάστες δεν πρόκειται ούτε να εργαστούν ούτε να μετάσχουν σε οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή.

«Στην Ελλάδα αρχίσαμε μέσω του Facebook την ενημέρωση του κόσμου για την κίνηση της 1ης Μαρτίου και προγραμματίζουμε παράλληλες εκδηλώσεις θέλοντας να καταστήσουμε σαφές ότι δεν έχουμε καμία πρόθεση να έρθουμε σε αντιπαράθεση με την κοινωνία αλλά να συμβαδίσουμε», λέει ο δημοσιογράφος κ. Νίκο Άγκο από την Αλβανία που εργάζεται στην Ελλάδα εδώ και 18 χρόνια.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Γιατί όχι και δήμαρχος αλλοδαπός;

Ο Δήμος Σαγιάδας του Νομού Θεσπρωτίας, παραμεθόριος, βρίσκεται στην εσχατιά της Ελλάδας. Για ορισμένους καρεκλοκένταυρουςμανδαρίνους του αθηνοκεντρικού κράτους εκεί σταματά η Ελλάδα, για εμάς όμως που ζούμε σε αυτόν τον τόπο από εδώ αρχίζει η Ελλάδα. Ο Δήμος Σαγιάδας ήταν από τους πρώτους που αρχές του 1990-1991 υποδέχθηκε μεγάλο αριθμό Αλβανών φυγάδων αρχικά, εξαχρειωμένων και εξαθλιωμένων, οι οποίοι, μετά την πτώση του τυραννικού καθεστώτος που τους οδήγησε για δεκαετίες στην ισότητα… προς τα κάτω και την απομόνωση, αναζήτησαν καλύτερη τύχη- και την επιβίωσή τους ακόμη- στην Ελλάδα. Στρατιές αναρίθμητες πέρασαν από τα χωριά μας την περίοδο εκείνη, αναζητώντας την αγάπη, τη ζεστασιά, κάθε δυνατή βοήθεια και περίθαλψη από το σύνολο σχεδόν των κατοίκων. Πολλοί από αυτούς, είκοσι χρόνια μετά, έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά και ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία. Πολλοί διαπρέπουν σε όλους τους τομείς, αφού έχουν αποκτήσει τίτλους σπουδών που θα τους ζήλευαν αρκετοί από εμάς.
Ένας σημαντικός αριθμός αλλοδαπών ζει μόνιμα και εργάζεται στον δήμο μας, ενώ οι εποχικοί αλλοδαποί εργάτες, ιδιαιτέρως τις περιόδους αιχμής της συγκομιδής, κυριαρχούν στην τοπική κοινωνία.
Χωρίς αυτούς, η τοπική οικονομία θα είχε παραλύσει προ πολλού και οι παραγωγοί της περιοχής θα είχαν περιέλθει σε απόγνωση.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Δείτε και αυτό!

http://www.youtube.com/watch?v=8vxZVVCrCQE

Η "Πρώτη Μαρτίου 2010-24 ώρες χωρίς εμάς" και στη Θεσσαλονίκη!


Μεγαλώνουμε! Απλωνόμαστε ! Τώρα και στη Θεσσαλονίκη!
 
Δες τη σελίδα της Κίνησης στο Facebook


Μια αγκαλιά για τους μετανάστες στην Πρέβεζα

Στην δημιουργία επιτροπής για την υποδοχή και την παροχή κάθε δυνατής βοήθειας προς τους οικονομικούς μετανάστες που διαμένουν στην Πρέβεζα έχει προχωρήσει ομάδα εθελοντών πολιτών.Οι ευαισθητοποιημένοι αυτοί δημότες πραγματοποίησαν χθες το μεσημέρι συνάντηση με τον Δήμαρχο Μιλτιάδη Κλάπα με τον οποίο συζήτησαν τις παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν για να κάνουν πιο εύκολη την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία της πόλης.«Σημείο-κλειδί» είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και γι΄αυτό τον λόγο η επιτροπή σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα και τον Δήμο θα αναλάβει την δημιουργία τμημάτων εκμάθησης ελληνικών στην Λαική Αγορά.Λεπτομέρειες για την πρωτοβουλία αυτή –καθώς και άλλα μέτρα στήριξης για τους μετανάστες που αποφασίστηκαν στην διάρκεια της συνάντησης- θα ανακοινωθούν σε κοινή συνέντευξη τύπου.Ο κ. Κλάπας από την πλευρά του διαβεβαίωσε ότι ο Δήμος θα σταθεί αρωγός στις προσπάθειες που καταβάλλει η επιτροπή των εθελοντών αναλαμβάνοντας και ο ίδιος πρωτοβουλίες για την αρωγή στους μετανάστες που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Οι Έλληνες της Γερμανίας συγκεντρώνουν υπογραφές υπέρ των μεταναστών στην Ελλάδα!

Αναδημοσίευση απο τον Ανταποκριτή

Συμπεράσματα του συμποσίου «Έλληνες της Γερμανίας. Διαφορετικές προσεγγίσεις – κοινοί στόχοι», που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο. Συλλογή υπογραφών για τη στήριξη των δικαιωμάτων των μεταναστών στην πατρίδα μας

 Η επιθυμία για κοινή και συντονισμένη δράση, με την πεποίθηση ότι η επιτυχία είναι στόχος εφικτός, εκφράστηκε απ΄ όλους τους συμμετέχοντες στο συμποσίου, που διοργάνωσε στο Μόναχο ο Σύλλογος «Δορυφόρος», με θέμα «Έλληνες της Γερμανίας. Διαφορετικές προσεγγίσεις – κοινοί στόχοι».
Το συμπόσιο αφιερώθηκε στη συμπλήρωση 50 χρόνων από την έναρξη της μετανάστευσης για τους Έλληνες και άλλους ξένους στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γερμανία.

«Επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τον συναισθηματισμό και την περιχαράκωση της δυναμικής του Ελληνισμού και να εξετάσουμε με ρεαλιστικό τρόπο τις διαφορετικές προσεγγίσεις στα ανοιχτά θέματα που μας αφορούν», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από το Μόναχο, ο Συντονιστής της Οργανωτικής Επιτροπής, έλληνας δεύτερης γενιάς, Κώστας Τάτσης. «Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπήρξαν σε αρκετά θέματα αποτελεί σημαντική επιτυχία ότι για πρώτη φορά συμμετέχοντες από διάφορα φόρα, φορείς, θεσμούς αλλά και μεμονωμένα πρόσωπα (επιστήμονες, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι. αιρετοί κ.ά.) εξέφρασαν τη θέση ότι μέσα από μια κοινή και συντονισμένη πορεία, που δεν θα αναιρεί την αυτονομία των χώρων, μπορούν να υλοποιηθούν οι κοινοί στόχοι».

Στέλλα Πρωτονοταρίου: Για τον δάσκαλο όλα τα παιδιά είναι ίδιας εθνικότητας


Αναδημοσίευση από την  ΑΥΓΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ   
Του Niko Ago
Υπάρχει, άραγε, κάποιο νέο στοιχείο που θα μπορούσε να κάνει τον αναγνώστη να σταματήσει το βλέμμα του πάνω σε ένα (άλλο) κείμενο που αφορά την Στέλλα Πρωτονοτάριου; Από το 2007, όταν και ως πρώην διευθύντρια του Πρότυπου 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, βρέθηκε κατηγορούμενη για «παράνομη παραχώρηση σχολικής αίθουσας» σε παιδιά μεταναστών για την διδασκαλία της μητρικής γλώσσας, έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά. Η ίδια ωστόσο σπάνια έχει μιλήσει. Άφησε όλο αυτό τον καιρό να “μιλήσει” για την ίδια και τους συναδέλφους της το έργο τους στο σχολείο. Μετά, όμως, από την πανηγυρική της αθώωση από το δικαστήριο, όπου η αγόρευση του εισαγγελέα ήταν μια πραγματική αποθέωση του ρόλου της ως δασκάλας, και τον ενθουσιασμό που σκόρπισε η είδηση στους συναδέλφους της, τους γονείς και τους ίδιους τους μαθητές, η «Δασκάλα με Δ κεφαλαίο» Στέλλα Πρωτονοταρίου, όπως εύστοχα την αποκάλεσε η υπουργός Παιδείας, άνοιξε το σπίτι της στην “Αυγή της Κυριακής” και μας μίλησε για όλα όσα συνέβησαν και μετέφεραν μια όμορφη προσπάθεια από το χώρο του σχολείου στις αίθουσες των δικαστηρίων.
* «Δεν είναι αθώωση απλά η απόφαση του δικαστηρίου, είναι δικαίωση για μένα και τους συναδέλφους μου, τους δασκάλους του 132. Δεν ένιωσα ποτέ, αυτά τα δυόμισι χρόνια της δίκης, πως έχω κάνει κάτι για το οποίο πρέπει να απολογούμαι. Και πώς αλλιώς, όταν το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών βραβεύτηκε και έγινε θέμα μέχρι και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως καλή πρακτική διαπολιτισμικής εκπαίδευσης;