Η φετινή 1η Μαρτίου θα πρέπει να καταγραφεί ως η μέρα που θριάμβευσε ο διαδικτυακός ακτιβισμός, αποδεικνύοντας, έτσι, με τον πιο εμφανή τρόπο, πως όταν τα social media χρησιμοποιούνται σωστά και δίχως τις υπερβολές που τα ίδια συνήθως δημιουργούν και αναπαράγουν, μπορούν να αποδειχτούν ισχυροί σύμμαχοι της κοινωνίας των πολιτών.
Μια πρωτοβουλία στο facebook, αυτή της «Πρώτης Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς», πήρε τη μορφή πανευρωπαϊκής διαμαρτυρίας και προκάλεσε αρκετές συζητήσεις.
Στην Ελλάδα, λόγω των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν, δεν καλέσαμε τους μετανάστες και τους Έλληνες που τους υποστηρίζουν σε απεργίες, πορείες και διαδηλώσεις, που πιθανότατα θα χρησιμοποιούνταν από τους καλοθελητές ως ένα ακόμη «επιχείρημα» στη συντηρητική και ξενοφοβική τους ρητορεία.
Η οργανωτές της πρωτοβουλίας κάναμε αυτά που καθορίσαμε από την αρχή: μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Οι μετανάστες στην Ελλάδα - Οικονομία, Παιδεία, Πολιτισμός, Κοινωνία» και μια βραδιά πολυπολιτισμικής συνύπαρξης στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι.
Η συζήτηση ανέδειξε αρκετά θέματα και εξελίχθηκε σε μια πολύ γόνιμη κουβέντα με ζωηρό ενδιαφέρον. Οι παρευρισκόμενοι, ομιλητές και κοινό, επικρότησαν την πρωτοβουλία, αναφέρθηκαν σε θέματα επικαιρότητας που αφορούν τόσο τους μετανάστες όσο και την ευρύτερη κοινωνία, έκαναν αρκετές προτάσεις και παρατηρήσεις.
Το βράδυ, το κέντρο του ενδιαφέροντος μεταφέρθηκε στο Γκάζι, όπου η διασκέδαση περιλάμβανε συγκροτήματα μεταναστών και Ελλήνων νέων καλλιτεχνών και ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θεατρικό δρώμενο από το 10ο Λύκειο Πειραιά. Ξεναγήθηκαν στους χώρους της αίθουσας “Καβάφη”, όπου απήλαυσαν εκθέσεις ζωγραφικής από μετανάστες και Έλληνες.
Στοιχεία για την επίδραση της αποχής των μεταναστών από τις οικονομικές συναλλαγές δεν γίνεται να υπάρχουν. Αν κρίνουμε, όμως, από τα μηνύματα που πήραμε απ’ όλη την Ελλάδα, το μήνυμα πέρασε, και με το παραπάνω. Οι μετανάστες, «διά της απουσίας τους, προσπάθησαν να κάνουν ορατή την παρουσία τους». Σε πολλές περιοχές της χώρας, οι μετανάστες αυτοβούλως δεν πήγαν στις δουλειές τους, ή δεν αγόρασαν τίποτα, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση της πρωτοβουλίας.
Θα ήταν, ωστόσο, παράλειψη αν δεν αναφερόμασταν στην ένθερμη υποστήριξη των Ελλήνων ακτιβιστών και των προοδευτικών πολιτών. Τα media, επίσης, κάλυψαν με πολύ θετικό πνεύμα το γεγονός και συνεισφέρανε στο να μην προκληθεί η παραμικρή παρεξήγηση, σκοπός που για τους διοργανωτές είχε μπει από την αρχή σε πρώτη προτεραιότητα.
Η δήλωση δε της υφυπουργού Εσωτερικών Θεοδώρας Τζάκρη για την ημέρα αυτή είναι επίσης ένα δείγμα ότι η πολιτεία έλαβε το μήνυμα και δεν κώφευσε.
Στην Ιταλία η μέρα εξελίχθηκε με αποχή από την εργασία, καθιστικές διαμαρτυρίες και συμμετοχή σε διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα περίπου 300.000 ατόμων! Η κεντρική πορεία πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη, με ομιλίες και αντιρατσιστική συναυλία στην κεντρική πλατεία πιάτσα Βιτόριο. Στο Μιλάνο, κρατώντας τρία μεγάλα κίτρινα πανό, οι συμμετέχοντες ζήτησαν «άδεια παραμονής για όλους και πιο γρήγορους ρυθμούς για την ανανέωσή της» και «να κλείσουν τα κέντρα προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών» υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι «η μετανάστευση δεν πρέπει να θεωρείται αδίκημα».
Οι αλλοδαποί εργαζόμενοι παράγουν το 9,8% του ιταλικού ΑΕΠ, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 122 δισ. ευρώ. Η ένωση αγροτών «Κολντιρέτι» κάνει γνωστό ότι «χωρίς τη συμβολή των μεταναστών δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η παραγωγή γνωστών ιταλικών κρασιών και του τυριού Parmigiano (παρμεζάνα), ενώ η καλλιέργεια των φημισμένων μήλων της βόρειας περιοχής Τρεντίνο θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα».
Σε περισσότερες από εξήντα ιταλικές πόλεις, εξάλλου, οι μετανάστες που στήριξαν την πρωτοβουλία ελευθέρωσαν στον ουρανό κίτρινα μπαλόνια, ζητώντας μεγαλύτερη προσοχή και ευαισθησία προς τις βασικές τους ανάγκες και απαιτήσεις.
Σχεδόν τα ίδια και στη Γαλλία. Σε πολλές πόλεις της χώρας, όπως και στο Παρίσι, οι μετανάστες και οι αντιρατσιστικές οργανώσεις βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν ειρηνικά, διατρανώνοντας την απαίτησή τους για περισσότερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων. Αξίζει να σημειωθεί πως οι οργανωτές κάλεσαν τον πρόεδρο Σαρκοζί να κατέβει και εκείνος σε απεργία, όντας και ο ίδιος παιδί μεταναστών...
Όλοι, πάντως, στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, όπου ξεδιπλώθηκε η “1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς”, ανανέωσαν το ραντεβού τους για το καλοκαίρι, οπότε θα καθοριστεί, σε συνάντηση όλων των πρωτοβουλιών, κοινή ατζέντα δράσης για την 1η Μαρτίου 2011.
Πηγή: Η Αυγή της Κυριακής
